Ik zou niets liever doen dan het hele boek volschrijven met lofzang over PC gaming, en al de creatieve en interessante dingen dat de community heeft gedaan of gemaakt. Helaas is gamen op de PC niet allemaal rozengeur en maneschijn. Als er een probleem is dat veel vaker voorkomt op dit platform, en dus een duidelijk nadeel is ten opzichte van console gaming, dan is het 'cheaten'. Valspelen en de mensen die het doen zijn nooit geliefd. En met goede reden. Het verpest de fun voor absoluut iedereen. Zelfs de cheaters zelf eigenlijk.
Eerlijk spelen is zoals het woord aangeeft, ‘spelen met eer’. En daar is geen ijdelheid in. Het wil ook zeggen dat dat we eervol spel van elkaar verwachten. Bovendien siert het een persoon zowel een goede verliezer, als een goede winnaar te zijn.
Een oneerlijk voordeel bekomen is de simpele difinitie van valsspelen.
Valsspelen in videogames gebeurt vaak anders dan met andere spellen. Dit kan zijn door code te wijzigen van het spel, externe software te gebruiken, superieure input methode in het geval van consolegaming (Microsoft zou ooit top console gamers tegen gematigde PC gamers laten spelen in een shooter met een eenzijdig digitaal bloedbad als gevolg), door met bepaalde hardware te knoeien, en ja, zelfs doping.
Er valt niet veel over te zeggen hier. Er zijn in principe twee algemene vormen van cheaten in singleplayer gameplay. Een is als het deel uitmaakt van een competitie. Een duidelijk voorbeeld hiervan is speedrunning. Valspelen gaat dan duidelijk om het stiekem overtreden van de regels, en een valse uitslag als gevolg. Het is een vorm van fraude, en ondermijnd de inspanningen van alle andere deelnemers in het streven naar het beste resultaat. In speedrunning wil dit zeggen de snelste tijd om het uit te spelen. Zolang het geen 'glitchless' (exploitaties niet toegestaan) run is wil dit zeggen dat je het spel mag breken zoals je wil en het alsnog niet valspelen zou zijn.
De ander vorm is onschuldig. Het is het gebruik van cheats zonder dat er competitie is. Dit kwam vooral voor in de vorm van ingebouwde cheats. Deze bestaan al een lange tijd en ontstonden oorspronkelijk met het doel de spellen makkelijker te kunnen playtesten. De games kunnen immers nog altijd erg moeilijk zijn voor de ontwikkelaars zelf, en ze moeten zeker zijn dat het spel van begin tot eind werkt naar behoren. Het bekendste voorbeeld hiervan is de Konami-code op de NES. De ongebruikelijke combinatie van toetsen zorgde dat spelers het niet per toeval zouden ingeven, maar dat het nog steeds getest kon worden met de console zelf.
Maar voor PC games ging het vaak om het invoeren van tekst in de console/terminal (meestal de tilde-toets: “~”), of ze werden ingegeven in de ingame chat. De cheats die ingegeven worden in console zijn vaak gewoon computercode met de vaste termen, argumenten en waardes. Het gaat dan niet strikt om een cheatcode. Terwijl de echte, opzettelijke “cheatcodes” ingegeven werden in de chat. Niet alle cheats worden met oog op testen inbegrepen. Veel van de cheatcodes en hun effect zijn er simpelweg voor de humor of om het spel interessanter te maken.
Singeplayer cheaten gaat dus doorgaans om het inruilen van uitdaging voor amusement. Maar met de toenemende populariteit van gaming, is er ook steeds meer een onderscheid gekomen tussen mainstream en hardcore gaming. Hardcore gamers focussen niet alleen op competitie, maar ook vaardigheid en uitdaging in andere games. Sommige titels worden gezien als hardcore games omwille van hun uitdaging. Het uitspelen van deze spellen worden door hun steeds meer gezien als een teken van trots en verwezenlijking.
Op zich zou dit geen probleem moeten zijn. Al kunnen hardcore en mainstream gamers zich wel eens aan elkaar storen omwille van een sterk verschil in voorkeur. Hardcore gaming betekent niet dat men erg goed erin is, het betekent dat men een sterke uitdaging aangaat. Al is het maar met een spel. Het overkomen van moelijke games is iets waar je zeker trots op kan zijn, maar het is een persoonlijke ervaring. Zolang niemand beweerd dat ze zo een game ‘echt’ hebben uitgespeeld, is er niets mis mee als men kiest om te cheaten. Valsspelen is iets dat je best toegeeft. Maar het hoeft in dit geval niet een probleem te zijn.
Cheating in multiplayer is een groot probleem op PC. Er zijn veel vormen die het kan aannemen, met soms verschillende methodes om een oneerlijk voordeel te bekomen. De gevolgen ervan zijn duidelijk, het spel is naar de [REDACTED] vanaf het moment dat het duidelijk is dat er gecheat wordt. Verder spelen is niet langer plezant, enkel frustrerend, en het enige wat de cheater wil dat je doet. De game verlaten, en een nieuw spel beginnen is indien mogelijk het beste dan. Dit is niet altijd even vanzelfsprekend omdat door de toename in populariteit van ‘ranked matches’. Gedurende de match stoppen kan een negatieve invloed hebben op je resultaat. Tenzij het belangrijk is om tegen tegenstanders te vinden die op een hoger niveau spelen, is rank slechts van oppervlakkig belang. Het hoeft geen reden te zijn om je nog erger te storen aan cheaters.
Het is moeilijk om al de mogelijke vormen van (online) multiplayer cheating te omschrijven, dus ik ga het bij enkele van de meest voorkomende houden. Deze methodes om te cheaten maken nagenoeg allemaal gebruik van software-tools.
Wallhacking: Komt voor in shooters. Het vinden van tegenstanders zonder hen te zien, komt doorgaans neer op gehoor. Het onbewust vergelijken van wat je hoort, samen met een nauwkeurige kennis van map layout en vergelijkingen met een eventuele minimap/radar die je teamgenoten tonen, en ook eventueel hoeveel tegenstanders je hebt.. helpt snel te weten waar een tegenstander die je enkel kan horen exact is. Dit helpt natuurlijk niet als je de tegenstander niet kan horen omdat deze rustig wandeld of sluipt. Maar ook dan kan het mogelijk zijn om te voorspellen waar ze zitten met behulp van inzicht in tactiek en strategie. Door te voorspellen wat men van plan kan zijn, kan iemand natuurlijk raden waar de tegenstander is. Mensen die de vaardigheid niet kunnen of willen ontwikkelen, alsook de onzekerheid in veel situaties maken wallhacking nog altijd een enorm voordeel.
Er zijn algemeen twee methodes van wallhacking: Het doorzichtig maken van muren en objecten, en zorgen dat spelers zichtbaar zijn doorheen de obstakels. Het laatste lijkt minder makkelijk maar werkt voldoende door nog altijd richting, en idee van afstand via de schijnbare grote van de player characters.
Ghosting: Komt neer op spieken. In een competite waarin de locatie van je tegenstander ongekend is, en het vinden van de tegenstander zonder zelf gevonden te worden al het verschil in de wereld maakt. Is het klassieke 'spieken en doorgeven' een enorm probleem. Dit kan moelijk vast te stellen zijn, er is vaak plausible deniability zelfs als iemand ervan verdacht word zaken ingefluisterd te hebben gekregen.
Aimbot: Bijstand bij het richten en/of vuren van wapens. Het kan enorm opvallen wanneer het overdreven is en een speler rondbeweegt met snelle en spontane bewegingen alsof de speler een hyperactieve automatische turretgun is. Elk shot wordt automatisch een headshot. Het kan ook zeer subtiel zijn, vooral bij spelers die al erg goed zijn. De subtiele vorm is al eens voorgekomen in grotere e-sport competities. Een zeer beperkte mate van aimbot is vaak ingebouwd in shooters op de console. Dit is geen oneerlijk voordeel sinds het bedoeld is; en iedereen er gebruik van maakt. Deze vorm van “aim assistance” gaat ook vaak onopgemerkt.
Exploits: Een controversieel en onduidelijk geval is het uitbuiten van glitches en bugs. Vaak moet worden afgewogen of het tegen het design en de bedoeling gaat van de ontwikkelaars. Item en Money Duplication (ook wel Duping genoemd) is een goed voorbeeld van iets dat onbedoeld zou zijn, en waar tenzij onopzettelijk, goede gronde is om een account te bannen. Indien het slechts eenmalig gebeurd, en zeker als de speler het aangeeft, zou niet mogen eindigen in een strafmaatregel. De fout, als ze er al is, ligt dan natuurlijk bij de ontwikkelaars en speeltesters die ze niet hadden gevonden.
Het probleem is dat het niet altijd zo duidelijk is. Er zijn zelfs gevallen waarbij exploits aanvaard worden als deel van het spel. Het aanvaarden van een exploit als "een techniek” komt vaak voor bij character beweging. Bekende voorbeelden hiervan zijn “bunnyhopping” en “wavedashing” (Super Smash Bros.). Het kan met enige zekerheid verondersteld worden dat deze onbedoeld waren. Maar nu geven ze extra diepte aan het spel.
Ping manipulatie: Het opzettelijk veroorzaken van lag op een manier dat voordelig is. Vooral games die het al moeilijk kunnen hebben met hitdetection en latency zijn hier hiervan. Niet alleen omdat het mogelijk een stuk makkelijker is om met deze methode daar vals te spelen. Het kan soms ook moelijker zijn om zeker te zijn dat de fout bij iedereen die door de storingen een voordeel krijgen ligt, en dat dit geheel opzettelijk is. Tenzij ze zitten rond te dashen alsof ze Speedy Gonzalez zijn. Dat is best obvious.
Voor sommige is het ergerlijk, voor andere een compliment. Als je erg goed speelt is er een kans dat je van cheaten beschuldigd wordt. Zolang je niet gestraft wordt voor iets dat je niet hebt gedaan, raad ik aan om het gewoon als een vorm van erkenning te zien. Er is een speciale plaats in cyberhel voor de zielepoten die mensen bewust vals aangeven omdat ze slechte verliezers zijn. Troost je maar in die bewering, want er is doorgaans weinig dat je eraan kunt doen, tenzij je erg koppig bent.