"Wat voor ketterij is dit? Er zijn talloze exclusieve games die je alleen op bepaalde consoles kan spelen!" Is wat velen waarschijnlijk denken als ze dit lezen. En ze zouden, onder bepaalde voorwaarden, geen ongelijk hebben. Het probleem is dat we dan veronderstellen dat emulatie geen optie is, en dat we alleen kijken naar naar Nintendo games en alles dat ouder is dan de achtste generatie van consoles. Natuurlijk heb je dan een ontelbare hoop spellen dat je enkel op spelconsoles kan spelen als je ook de erg middelmatige en ronduit slechte spellen meetelt. En de spellen die niet officieel naar het engels zijn vertaald.. En dat je het niet de moeite vind om alles van begin tot eind 100% legaal te doen terwijl je er ook op staat de wet, beter dan een advocaat of jurist, tot in de puntjes te volgen...
Om terug te keren naar de werkelijkheid. Het was tien jaar geleden geen enkel probleem voor mij om een tweedehands Playstation game die ik had gekocht als souvenir in Japan, in mijn laptop te steken en te spelen op mijn vlucht terug. Geen problemen met region-locking en 100% legaal want de opensource bios werkte ermee(zie sectie over emulatie)! Dat is mischien wel een ongewoon scenario, maar het is niet half zo vreemd als hoe Japanners zo goed oude media kunnen bewaren, dat het er nieuwer uitziet als wat ik twee weken in de lade heb liggen.. Zelfs legale Playstation emulatie kan makkelijk zijn omdat ze CDs en DVD gebruiken. Je hoeft dus niet iets als een Retrode te kopen om de je nintendo cardridges via USB op je computer te lezen. Al is het inderdaad allemaal veel makkelijker (en eerlijk gezegd zelfs qualitatief een stuk beter) als je aan piraterij doet. De prijzen en beschikbaarheid van goede games op de tweehands markt is een absolute nachtmerrie geworden, en oude games worden maar met mondjesmaat uitgebracht op nieuwere consoles.
Als je vies bent van een minuutje of twee controllers in te stellen. Of slechs het idee om een HDMI kabel tussen je laptop/computer en de televisie te steken je kippevel geeft, dan is de combinatie van Nintendo consoles voor met familie en vrienden in de zetel te spelen, en PC voor alle niet Nintendo games het dichtste dat je kan komen tot de glorieuze PCMR ervaring. Nintendo heeft met hun handheld consoles, en vooral sinds de Gamecube, altijd een unieke positie gehad. Ze hebben vanaf dan hun eigen niche in de markt en er zijn heel andere verwachtingen van Nintendo producten. Dit was ook de generatie waarin Sega hun laaste console, de Dreamcast, met weinig succes op de markt brachten. Als er echt sprake is van rivaliteit voor de volgende twintig jaar, dan was dit tussen de Playstation en de Xbox consoles.
Dat games slechts voor bepaalde systemen worden uitgebracht is geen mythe. Maar de mate waarin ze echt exclusief zijn wel. Spellen waarvan je vroeger nooit durfde om ook maar in te beelden dat ze officieel naar de PC gebracht werden komen steeds vaker uit. Chrono Trigger (laten we de terechte drama over die versie hier zijn voor wat het is), Halo Master Chief Collection, de Spyro games, Crash Bandicoot, Okami, Horizon Zero Dawn, Persona, Phoenix Wright, Tekken, , AL DE SONIC GAMES, Golden Axe, Streets of Rage, bijna al de mainstream Final Fantasy games (deze ware lange tijd Nintendo en vervolgens Playstation exclusief) en nog zo veel meer.. De lijst wordt groter te meer tijd verstrekt! En als je een hardcore JRPG fan bent, en net zag dat iets niet klopte. Ja, Final Fantasy VII kwam vroeger ook uit voor Windows, en FF VIII was een erg slecht spel en maakt dus niet uit. Ik ben eerlijk gezegd gewoon aan het wachen tot meer Playstation exclusieve spellen op Steam komen zoals The Last of Us, Bloodborn en God of War.
Als we Nintendo vanaf nu buiten beschouwing laten, zijn verassend weinig releases van de afgelopen acht jaar console exclusief. Zeker als we enkel de games bekijken waarover consensus is dat ze echt goed zijn. Sony heeft een aantal studios die een handvol titels enkel voor hun maakte, maar game ontwikkeling is duur en de bedoeling is nog altijd om geld te verdienen dus waren zowat alle games multiplatform. Dus over hoe weinig spellen hebben we het precies? Veel van de zogenoemde 'console-wars' waren gemotiveerd door kinderen en tieners die door hun gebrek aan eigen inkomen het moesten stellen met wat ze kregen of als geschenk mochten kiezen. En omdat rond die tijd zaken van weinig belang nog ontzettend belangrijk leken: ingraven en "vechten" (dramatisch hé) voor je platform!
Om te beginnen met het makkelijke: Xbox. Ik bedoel nu de 'originele' of 'eerste' Xbox, en niet de 'Xbox One'. Heel vervelend om zo omslachtig aan te duiden. Maar daar is helaas niets aan te doen want we laten marketing mensen niet alleen in leven, maar ook nog eens met de namen afkomen! Misschien net als met films en games er het jaartal achter zetten.. De Xbox heeft bijna honderd spellen die enkel er op zijn uitgekomen. De eerste twee Halo games tellen niet want ze kwamen ook uit op de PC, en zelfs de volgende zitten in de Master Chief Collection op Steam. De vijfde is nagenoeg zeker een kwestie van tijd.
Het is overdreven om te zeggen dat Xbox consoles enkel diende voor Halo en Dead or Alive Extreme Beach Volleybal te spelen. Maar als je op kon kiezen om een Playstation 2 te kopen of krijgen zit je er niet ver van af. Van al de games die je nergens anders kon spelen zijn zowat de enige die de moeite zijn: Conker: Ninja Gaiden (later multiplatform), Live & Reloaded (N64 remake), DOA: Extreme Beach Volleybal (heeft een beter vervolg), Forza Motorsport, Jet Set Radio Future, Mechassault 1&2, Panzer Dragoon Orta (nogal niche), Project Gotham Racing 1&2 en Steel Battalion. Het zou dus een betere keuze geweest zijn als je graag racing en mech games speelde, en als Burnout, Gran Turismo en Armored Core niet bestonden. En de PS2 versie van Need for Speed: Hot Pursuit 2 niet zoveel beter was dan de andere platformen.. En de Xbox speelde (voor zover velen wisten) nog altijd niet de DVDs die je ging huren. Vertel de gemiddelde consument maar dat dit wel gaat als je de "DVD Movie Playback Kit" koopt. Het enige antwoord bij de concurrent was gewoon 'ja'.
Omdat de Xbox de eerste console was dat onder het plastiek praktisch een standaard PC was, zou je denken er onmiddelijk een emulator zou uitkomen. Zeker omdat veel van dezelfde tools als de ontwikkelaars hadden, gewoon beschikbaar waren. Toch was dit niet alleen was het moeilijker dan men destijds verwachtte om een emulator uit te brengen. Ik twijfel er niet aan dat we pas in recente jaren weer vooruitgang zien ook te maken had met de spelcatalogus. Het andere voordeel dat het heeft op de PS2 is dat het tot offline vier spelers ondersteunde. Maar als dat een beslissing is bij aankoop, ben je als het op de belangrijke local-multiplayer games aankomt, veel beter terecht bij Nintendo. Dus is de enige reden om de OG Xbox te waarderen simpelweg Nostlagie? Nee! Wat de Xbox niet het eerste, maar wel het beste deed, is online multiplayer naar de zetel te brengen met Xbox Live. Dat kon omdat ethernet connectiviteit had ingebouwd. Een veel betere oplossing dan de hele modem van de geflopte Dreamcast. De Halo 2 LAN-parties die mogelijk waren door tot vier Xbox systemen met elk tot vier controllers aan te sluiten waren destijds ook best awesome. Het verdient voor deze dingen zeker respect.
Als je toch een oude Xbox in huis wil halen raad ik aan om je te bedenken: Metal Wolf Chaos is voor het westen niet meer gegijzeld door zowel de Xbox, als de overgevoelige zeitgeist van "post-9/11 'Murica". Het heeft dankzij Devolver Digital een berg censuur gemeden, zodat het door tijd en platform heen,eindelijk in zijn volle, pure en prachtige glorie het spel uitgegeven op de PC. Geen importkosten!
De Xbox 360 is dan weer een heel ander verhaal. Het aantal titels die je alleen daar op kan spelen is meer dan verdubbeld naar meer dan tweehonderd. Huzzah! Het toestel was veel competiever zonder op de oude Sega strategie van de meer "volwassen" of "edgy" console te moeten zijn. Terwijl het nog altijd de "'dudebro' machine of choice" was, was het de betere aankoop. Destijds was het onduidelijk wat de opvolger van de DVD ging zijn. Door tal van redenen werd het Blu-Ray (PS3) in plaats van 'HD DVD'. Dat nam echter niet weg dat de Xbox betaalbaarder was, en hun online dienst was sneller, beter en populairder ook al moest je er voor betalen. Dat de console betaalbaarder was en het ontwikkelen ervoor een heel stuk makkelijk dan de concurrentie hielp ook. Het duurde lang eerdat de Playstation 3 de verkoopcijfers inhaalde. De voornaamste reden daarvoor is waarschijnlijk minder mooi. Beiden consoles hadden heel wat meer technische problemen dan ervoor. Maar de hoeveelheid Xbox 360 consoles dat snel de geest gaf was nagenoeg legendarisch. Als je buiten garantie valt, en dus al wat spellen hebt, ga je niet plots overschakelen naar de concurrentie. De Kinect was ook erg populair en een verbetering ten opzichte van de Eye Toy. Maar "gamers" gaven er niet echt om, en het was alleen geen blunder omdat ze het echt heel hard 'pushte'.
Als we nog eens door de lijst gaan om uit te pluizen wat er overblijft na grondig te filteren, dan blijft er wat meer over. De Xbox-Live arcade was destijds wel interessant, maar bied niets nieuws. Er zijn weer, voor het laatst, een paar exclusieve Dead or Alive spellen. Idem voor Dance Dance Revolution. Al is vooral Dance Central dankzij de Kinect wat bekender op het systeem. Gears of War Ultimate is nu verkijgbaar op PC. Maar Fable II is voorlopig nog afwachten. Steel Battalion werkte zonder de speciale controller niet naar behoren.. Een goede beslissing is dat Rumble Roses XX een vervolg is dat met over te lopen beter haar demografie heeft gevonden. Al kan niet hetzelfde gezegd worden met de poging om de Xbox populair te maken in Japan met hulp van niemand minder dan de legendarische Hironobu Sagakuchi, Akira Toriyama en Nobuo Uematsu combo. Blue Dragon en Lost Odyssey zijn goede games die JRPG fans overal ter wereld maar al te graag zouden willen proberen. Maar het zijn uiteindelijk maar twee titels, en het was niet genoeg om, de eerlijk gezegd op sommige gebieden protectionalistische mentaliteit, van de Japanners te overwinnen. Project Gotham en Forza zijn weer sterk ('pun intended') met zes games. Je moet er ook nog zijn voor de eerste Saints Row en... Viva Pinata.
De twee eerste Playstation consoles zijn niet te vervangen. Zoals eerder aangehaald zijn veel van de iconische franchises eigenlijk niet zo exclusief. De eerste Playstation heeft bijvoorbeeld maar drie games uit de Crash Bandicoot franchise voor zichzelf. Maar dat neemt niet weg dat er ontzettend veel games zijn die tot vandaag de dag, en de voorzienbare toekomst, enkel op Playstation te krijgen waren. Er zijn maar dan vierhonderd exclusieve spellen voor de eerste Playstation. Een complete lijst zou makkelijk meer dan honderd games extra hebben dan de twee eerste Xbox consoles samen. Maar kan het als het echt om klassiekers gaat het aantal niet zo groot zijn. Anders waren het geen klassiekers. Je kan dan wel Tekken 7 op Steam kopen, maar het enige waar je Tekken 3 kon spelen was op de Playstation of op een arcade machine die uiteindelijk meer gaat kosten dan een auto. Final Fantasy Tactics werkt niet zo goed op de PSP. De Gran Turismo is nog altijd één van de beste racing simulators. En 'Castlevania: Symphony of the Night' zit niet in de (zo al teleurstellende) Castlevania Anniversary Collection want dat zou veel te goed verkocht hebben ofzo (sasuga Konami). Silent Hill is een goede afwisseling voor Resident Evil. Xenogears is niet voor iedereen, maar blijft het beste boek dat ooit voor een spelcomputer is geschreven. En na eindelijk Parasite Eve gespeeld te hebben, kijk er ook naar uit om ooit Vagrant Story te proberen. Het is alleen spijtig dat de mensheid nog altijd niet klaar is voor Pepsiman.
De Playstation 2 is eigenlijk niet helemaal te vervangen door middel van emulatie vandaag. Nogmaals niet omdat het technisch niet kan, maar waarschijnlijk omdat van de zowat vijfhonderd exclusieve spellen in het westen, een aantal van de bekende voorbeelden casualgaming add-ons hebben. De Eyetoy is gewoon een webcam en de Singstar microphoon is gewoon een microfoon. De Playstation 2 library is gigantisch met heel wat meer games dan de 1800 in Noord-America, meer dan tienduizend in het totaal over de productieperiode van twaalf jaar. Om niet een boek in dit boek te schrijven denk ik dat het dus best is om het bij wat algemene kritiek te houden. Veel van de beste games werden heruitgebracht op de PS3 en vaak nog eens op de PS4. En.. je kan ze nu gewoon makkelijk spelen op de PC met Playstation Now. Intussen kunnen we ook toegeven dat Jak and Dexter is, kunnen we na meer dan tien jaar zeggen, niet half zo goed als Ratchet & Clank. En eerlijk spreken over Kingdom Hearts is enkel veilig met een hazmat pak, een ballistisch schild en een fles zout of wijwater.
Ik ga een geheimpje vertellen dat je aan niemand mag doorverklappen. Het eerste model van de PS3 en de Wii tesamen zijn, zelfs vandaag, de op één na beste spelcomputers om bij je televisie te zetten. Je kan alles bijna alles dat niet exclusief (of ronduit beter) op de PC is spelen op deze twee toestellen. Ze kosten tweedehand zo goed als niets, en met twee hoge capaciteit USB-sticks of externe hardeschijven en wat verboden voodoo, heb je zonder je krent te hoeven heffen toegang tot zowat ALLES. Bovendien is de PS3 ondanks dat het een beetje luid is het eens je zorgt dat het alle media aanvaard, een uistekende video en muziekspeler. Het enige nadeel is dan weer dat niet alle Playstation 2 spellen even goed werken. C'est la vie. Een goed aantal van de populairste titels (op Ratchet & Clank na) zijn verkrijgbaar op de Playstation Now streaming dienst. En ze spelen uit mijn ervaring prima op. De reden daarvoor is dat de PS3 library niet zo indrukwekkend is als zijn voorgangers. Voel je dus zeker niet genoodzaakt om een 15 jaar oude machine te kopen. En voordat iemand uit zijn sloffe schiet over wat ik impleceer, diezelfde "voodoo magie" gaat nodig zijn om je toestellen te herstellen afhankelijk van hoe het stuk gaat. Als ik er nu eens aan uit kon hoe we de 3DS met alle draagbare titels ooit erop (ik geloof niet dat de Vita ooit echt heeft bestaan) het beste kan vervangen, want daar ben ik nog niet aan uit..
Laten we een ding duidelijk maken om. Zowat alle spellen zijn intussen multiplatform geworden. Het enige verschil is dat de Xbox One maar elf unieke titels heeft waarvan maar twee de moeite is om te vermelden, Halo 5: Guardians. Maar ook daar zijn de meningen heel erg verdeeld over omdat velen het teleurstellend vonden. En we kunnen vrij zeker zijn dat het maar hooguit een paar jaar duurt eerdat het zelfs op Steam komt. Al de andere talrijke problemen met de Xbone worden later in het boek duidelijk. De Playstation 4? Niet veel beter. Playstation NOW terzijde zijn er zestigtal unieke games. Met beperkte verkrijgbaarheid van de PS5 zal het een langer leven hebben dan verwacht werd dus het kan beteren. Maar doorgaans gaan de spellen die ervoor uitkomen ook op Xbox One en PC te spelen zijn. Als je wel gebruik maakt van PS Now is er.. Ghost of Tsushima en nog een paar games. Meer een aanbod om over te halen aan het begin van het leven van een console dan het einde.
Ze zeggen dat ze bestaan en al uitgebracht zijn, maar ik zal het geloven als ik het zie. En ik zie niets. Ik zie zelfs niet waarom ik er ooit eentje zou kopen. Blijkbaar is één van de twee interessant omdat er een voordelige subscriptie is.. Niet echt lollig na jaren van console fanboys aan te horen dat ze ten minste nog steeds hun spellen echt bezitten.
Tegen nu vraag je jezelf misschien af waarom een boek over PC-gaming zo een ontzettend groot deel heeft toegewijd aan spelcomputers. Wel de reden is simpel. De beste spelcomputer is *insert trommelgeroffel*... EEN COMPUTER! Waarom kiezen voor twee spelcomputers met abstracte voodoo bezweringen, die een metafoor zijn die mij voor de zekerheid maar normaal onnodig juridisch moeten beschermen? Je kan dit alles in één toestel kan hebben? Jawel, u leest het goed. Een tweedehands kantoorcomputer die netjes in je TV-meubel past, of als dat je te groot is een goedkope Singleboard Computer (SBC) is de spelcomputer van je dromen. Maar wacht voor je de deur uitrent om met deze aankoop je leven voor het betere te veranderen! Het kan best zijn dat jij of iemand van je familie of vrienden ze al heeft!
Als je net niet de deur bent uit gaan rennen was je waarschijnlijk aan het denken: "dit is te goed om waar te zijn". En ja, er zijn wat voorwaarden aan verbonden. Je gaat zelf een klein beetje moeite moeten doen om het te installeren en aan je games te komen als dit allemaal nieuw voor je is. Maar zelfs als je niet iemand, desnoods inrechtstreek kent, die je hierbij kan helpen is dat geen enkel probleem. Maar bezint eer je begint! Alle uitleg gaat over de legale manier om dit alles te doen. Jouw aankoop van dit boek heeft bijgedragen aan de kosten van een advocaat met kennis over deze zaken. De taak van deze advocaat was het nakijken van wat je hier leest zodat het tot de puntjes in orde is. Die extra moeite is heeft een groot voordeel: er zijn veel websites die je malware sturen, of zelfs proberen je op te lichten met illegale games. Volg mijn gids, en je hebt de inzichten die nodig zijn om een geweldige spelcomputer in elkaar te flatsen en beginnen te voorzien van games. En je hoeft eens het af er nooit meer een muis of toetsenbord op te gebruiken!