LAN parties zijn als sociale evenementen niet altijd hetzelfde. Ze komen in verschillende groottes en maten van organisatie. Te groter de LAN party, des te belangrijk dat hierover wordt nagedacht. Het is ook iets binnen gaming cultuur dat nagenoeg geheel uniek is aan PC gaming. Met de uitzondering van Halo vroeger. Er werden wel eens vier Xbox’en aan elkaar aangesloten via een hub, om op elke met vier speler splitscreen te spelen zodat zestien man het tegen elkaar kan opnemen. Maar dat is echt een uitzondering. Er zijn ook fighting game toernooien op consoles maar deze zijn eigenlijk iets anders.
LAN Parties hoeven ook geen publieke evenementen te zijn. Een voorbeeld hiervan was tijdens de paasvakantie van 2009. Ik had mijn redelijk zware computer in de ene hand, en mijn broer droeg mijn monitor voor mij in de ander. De auto stond geparkeerd onder de Twee torens, binnen de kleine ring van Hasselt. De bestemming was het Vrij Technisch Instituut dat toen nog langs het stadshuis stond. Waarom in godsnaam naar school gaan in de paasvakantie? Omdat we studenten van Informatica-beheer waren, en toffe informatica leraren hadden. De eetzaal waar ik normaal braaf mijn boterhammekes zat te eten zag er nu helemaal anders uit. De tafels werden in een grote cirkel gezet, switches waren (door de IT-leerkrachten) gejat uit de computerlokalen. Het is niet de enige LAN waaraan ik had meegedaan en niet mijn eerste. En al duurde het maar een nacht, het is de beste schoolactiviteit ooit. We zaten trouwens in de eetzaal die vasthing aan het kloostergebouw. 'God bless' de zuster die zo lief was om ons, geheel uit het niks, ‘s ochtends chocomelk te komen brengen. Respect voor die non! En schande en schaamte voor de volgende klas IB die er niet in zijn geslaagd het voort te zetten en er een traditie van te maken! Ik ben niet kwaad, gewoon teleurgesteld.
Aangezien er thuis de ruimte voor was, heb ik ook een paar keer thuis een LAN Party gehouden. Een kleine switch en voldoende tafels en stoelen voorzien is immers niet zo veel werk. De LAN parties die je zomaar met vrienden organiseerd zijn vaak de beste die je kan hebben. Het gaat niet altijd om mensenmassas of het showcasen van je rig. Vaak zijn LAN parties privé aangelegenheden waarbij men samenkomt met een handvol mensen. Iets waarvoor een prulswitch die niet veel meer kost dan de pizza die je bestelt dus genoeg is. Dit is het soort dat ik het meeste heb gedaan. Een paar keer met zes, een keertje met veertien. Eender wie kan het doen, praktisch eender wanneer en eender waar. Het meeste werk is het erover eens raken wat je gaat spelen, en zorgen dat iedereen die games heeft.
Dan zijn er de evenementen waar je genoeg hebt een oude switch met 24 poorten die eruit ziet alsof het “van de truck gevallen was” genoeg is. Je gaat niet meer nodig hebben dan 10/100 mbps snelheid. Maar het is nog steeds mogelijk, al kost het wat meer voorbereiding en werk, om het allemaal in je eentje in goede banen te leiden. Dat wil niet zeggen dat het makkelijk, of aan te raden is! Zelfs als je erin slaagt om zonder problemen stroom te voorzien en de organisatie te doen voor die grootte, dan heb je waarschijnlijk geluk gehad. De meesten hebben een laptop meegenomen ofzo. Met een twintigtal deelnemers is het zeker al nodig om een fantsoenlijke en toegankelijke ruimte te voorzien. Vanaf hier kan je niet meer dingen regelen ‘by the seat of your pants’. Je gaat al een zaal moeten vinden zodat je voldoende ruimte hebt, fantsoenlinge stroomvoorziening zoeken met meer dan één een of twee stroomkringen, en al de tafels en stoelen voorzien. En je bent nu met genoeg mensen dat je, samen met de gewoonlijke hoeveelheid alcohol en energydrinks, problemen kan beginnen te verwachten. Niet perse serieuze zaken, dat is eerder zeldzaam met LANs, maar er kunnen ‘geschillen’ zijn. Wees gerust, je hebt gewoon 99% kans dat al je miserie te maken heeft met internet verbruik en bandbreedte.
Maar wat als het niet gewoon een paar groepen vrienden is dat samenkomt, en je hebt belange niet genoeg aan slechts één degelijke switch? Dan kom je in de laatste fase. Van hier af aan komen twee nieuwe termen in het spel. Verantwoordelijkheid en belangrijker nog: aansprakelijkheid. Hier zijn LAN’s niet meer gewoon fun and games. Je hebt minsens nog één iemand nodig met goede kennis, en hopelijk connecties voor goedkoop/gratis materiaal, als het aankomt op netwerk en stroom. Het is ook simpelmeg veel te veel werk om alles zelf in orde te maken. In de meeste dorpen ga je zelf catering willen voorzien, of iets afspreken met de dichtsbijzijnste frituur en/of kebabzaak. En dat is geen overdrijving. De lokale economie is waarschijnlijk niet voorzien op zoveel mensen die uit het niks 'in town' zijn, en erg laat warm willen eten. Of het nu om vijftig, of tweehonderd gamers gaat, je zal lang op voorhand alles in orde moeten maken voor het event.
Ach ja, misschien ben je nooit van plan om zelf dingen te organiseren. Je wil gewoon wat gamen en rondhangen. Ik snap. Maar zelfs dan is er een ander probleem. De dood van middelgrote LAN parties. Oorspronkelijk was de reden om een LAN to houden zodat je zonder last te hebben van ‘lag’, het tegen elkaar kon opnemen. Tegenwoordig is de optie om puur via het lokale netwerk te spelen steeds meer weggenomen. Er waren zorgen dat mensen de spellen minder zouden kopen door het verspreiden van de software. En ik zal er niet om liegen, filesharing was wel degelijk een onderdeel van LAN-cultuur.
Dit is nu veel minder het geval. Filesharing op LAN is niet meer aantrekkelijk omdat de datalimieten niet meer te beperkt zijn, en media makkelijk (en veilig) beschikbaar is online. En als het op games aankomt zijn dankzij de sales steeds meer games legaal gekocht. DRM is echter steeds intrusiever en maakt LAN gaming moeilijker. Je zou denken dat als ontwikkelaars zorgen dat de authenticatie van de software online gebeurd, men het verkeer (en de hosting) van de games toch nog lokaal zou kunnen laten verlopen? Nee, daarmee zou immers iedereen blij zijn. Dus dat kunnen we niet hebben. Er zijn nu meerdere internet abonnementen tegelijk nodig om een LAN van meer dan een paar mensen te laten werken omwille van snelheidsproblemen. Tenzij je echt een gigantische LAN bent van duizenden mensen, waar dit technisch ook niet meer te doen valt, kan je dan wel doodvallen. LANs zijn evenementen waarbij men samenkomt om te spelen. Als de games dit niet meer toestaan dan zullen LANs ook sterven. Het wordt letterlijk “go big, or go home”. Als je big bent, dan kun je van de uitgevers software krijgen en zetten ze de IP adressen ervoor open die je doorgeeft. Hierdoor kan de organisatie hosten, en is het beperkte internet geen probleem. Als je iets zelfstandiger wil doen, dan zal het met ouderwetse multiplayer games, of misschien middels piraterij moeten gebeuren.
Met de opkomst en het mainstream worden van online gaming, en de beschikbaarheid van breedband internet in bijna elke woning is er een shift gekomen in multiplayer gaming. De gemakkelijk te gebruiken en begrijpen scheiding van online en LAN multiplayer-mode is er gewoon steeds minder. Hoe kun je weten of je over het internet met elkaar speelt, of dat het verkeer echt niet veel verder dan je switch/router-combo gaat? Er zijn nog altijd games die dit toestaan, maar het voelt nu eerder als een zaak uit het verleden, eerder dan een vanzelfsprekende feature. Het is geen overdreven voorspelling dat games die het moeilijk of onmogelijk maken, uiteindelijk gekraakt gaan worden zodat ze volledig op LAN kunnen werken. Of dat men dit doet zodat een bepaalde versie van het spel gespeeld kan worden, in plaats van het meest recente. Matchmaking killed the LAN star.