Blazblue

Mijn "Lucky Star" moment

Ik heb ervaringen met Blazblue die ik niet heb met andere games op de lijst. Ik heb de kans gehad om een paar keer naar Japan te gaan. Het land waar niet alleen dit spel is ontwikkeld. Maar waar arcades nog altijd bestaan, en populair zijn. Het is iets dat we niet in dezelfde mate kunnen genieten hier omwille van vandalisme. Maar in een publieke ruimte het opnemen tegen een persoon, die je niet kan zien, maar waarvan je weet dat hij of zij om toch bereikbaar is.. Geeft unieke situaties.

Blazblue is voor mij memorabel omdat in tegenstelling tot Virtua Fighter of Gundam, ik rammel heb gekregen dat het niet mooi was. De tegenstander vocht met Noell en drong mij tot de hoek van het scherm, waar ik belaagd bleef worden. Eender welke poging tot tegenaanval werd genadeloos afgestraft. De winnaar hoeft niet te betalen voor het volgende potje. Dus mijn pocketmoney was na een tijdje echt op.

Het is niet alsof ik het helemaal niet kon spelen. De gameplay is duidelijk gebaseerd op Guilty Gear en ik had al heel wat oefening. Blazblue heeft immers een uitstekende tutorial, en ik had de story modus al helemaal uitgespeeld. Wel.. De tutorial is uitstekend als je er geen problemen mee hebt dat je wordt beledigd alsof de computer een steenoude drilsergeant is. En het clusterfuck van een verhaal onzinning noemen klopt nu ook niet bepaald. Het verhaal is te volgen als je ofwel ontzettend hard oplet, of het soort van verhalen dat je vind in Japanse light novels en visual novels gewoon bent. Er is een structuur en logica in. De details zijn gewoon even divers en minstens even gek als het ‘character roster’. Het is een verhaal met gekke bochten.

Maar goed. Zelfs in de spellen waar ik niet goed in was, kon ik minstens wat terugvechten. Maar niet dit keer. Ik stond al snel op terwijl de timer nog naar mijn definitieve verlies aan het aftellen was, en ging om de hoek kijken. Ik ga er niet om liegen dat het wat vernederend was, en dat ik daarom mijn vooroordelen wat naar boven liet komen. Wat mij wachtte was echter geen dikke NEET. Nope. Daar zat een knap meisje dat niet veel jonger dan mij kon zijn toen.. Ouch.. Ik had mijn lesjse wel geleerd.

Dus zou je het eerste spel in de reeks, Calamity Trigger, best overslaan en Continuum Shift kopen? Ja en nee. Het is nog altijd de moeite om Calamity Trigger te spelen voor de story. Je komt over de gebeurtenissen in het eerste spel in de opvolger te weten. Maar als je Guilty Gear kan waarderen, kun je net zo goed voor beide spellen gaan. Zou ik ook zeggen dat je best de Japanse Voice-acting DLC koopt? Wel...

Wacht eens even.. WTF? Waarom kost dat geld?!!