Call of Duty 4: Modern Warfare

And now for something completely different

Voor veel te lang was de FPS markt gedomineerd door WW2. Call of Duty, Medal of Honor, Wolfenstein, Day of Defeat, Battlefield 1942.. Je moet begrijpen dat het echt absoluut de oren uit kwam. Met Counter-Strike als een van de enige bekende uitzonderingen, leek het erg moeilijk om een oorlogsgame in te beelden die zich in een recentere tijd dan de paar Vietnam oorlog afspeelde. Misschien was het probleem dat men dacht dat het nodig was deze games in een conflict te laten afspelen dat echt bestond. En dat deze te gevoelig waren. Een terecht argument. Maar geen onoverkomelijk probleem. Voor wie later geboren was of in games geinteresseerd kan het misschien moeilijk zijn om in te beelden wat een verademing de vierde Call of Duty was.

De twee eerste Modern Warfare spellen waren zeer typische shoot in alle andere opzichten met zowel een sterke singleplayer campaign, als een erg fijne multiplayer. Dat de reeks vervolgens een soort van Fifa of Assassins Creed der FPS games werd, waarbij er steeds minder innovatie was buiten cosmetisch het tijdperk te veranderen, en spelers de jaarlijkse nieuwe game bleven kopen om bij te blijven.

MW1 en MW2 zullen altijd een speciaal nostalgisch plekje hebben in het hart van vele gamers. Maar de games hadden zeker hun problemen. Het is mogelijk door een stukje beter te spelen in het begin, bombardementen en helicopters te mogen inroepen die je in staat stellen om een nog grotere killstreak te krijgen. Het laatste is nagenoeg gegarandeerd omdat je kunt spawnkillen. En de reden dat ze op de spawn zijn is omdat het dezelfde arme sukkels zijn die je daar net hebt teruggestuurd. Dit kon niet fijn (of eerlijk) zijn geweest voor hun. Ik herinner dat ik een Team Deathmatch game ooit zogoed als eigenhandig heb beeindigd op deze manier, in wat minder dan vijf minuten moet zijn geweest. Enkel omdat een aantal spelers zo stom waren om als lemmings mijn sluipschuttersvizier in te lopen.

Vergeet dus dat de game nu vooral bekend staat voor verbaal geweld in de console versies door 11 tot 13 jarige jongetjes die denken dat ze gangsta zijn met hun amerikaanse trashtalk. Wat je ook doet koop niet de Remastered versie. Het is een dure ripoff waarbij men de uitbreidingen nogmaals als uibreidingen verkocht dus weinigen kochten het. Degene die het toch niet konden laten hebben een spel vol met bugs, crashes en een dode multiplayer. Problemen die uiteraard nooit zijn opgelost. Maar er was een gouden tijd voordat dit allemaal gebeurde. En Modern Warfare zal dus altijd een speciaal plaatsje houden in gamegeschiedenis.