Chrono Trigger

The ablosute worst of the absolute best

Er zijn twee spellendie vaak in aanmerking komen voor beste game aller tijden, met nagenoeg unanieme consensus. De ene is The Legend of Zelda: Ocarina of Time. De ander is Chrono Trigger. Deze spellen kwamen allebei op twee jaar tijd uit voor verschillende Nintendo consoles. Met de laatste jaren van de SNES in zicht, leek het einde van het 2D tijdperk gekomen. Het zag er naar uit dat het niet veel beter meer kon worden dan dit.

De vermelding van Chrono Trigger in dit boek zal voor velen als een verassing komen. In februari van 2018 kwam het spel plots uit op Steam. Het leek een groots moment. De beste game, is nu ook verkrijgbaar op het beste platform! Helaas, zoals je vaker geklaag over terugvind in dit boek, zijn er vaak absurde en onnodige problemen met de releases van zelfs grote uitgevers en ontwikkelaars uit Japan. Op de een of andere manier waren ze er in geslaagt om het spel inferieur te maken in vergelijking met de originele versie uit 1995. Van problemen met de (lelijkere) texturen en sprites en het WEGNEMEN van features. Om nog maar te zwijgen van de gebruikelijke respectloze onzin van gebrek aan input opties, en kopieer en plak werk van lelijke mobile-game UIs. Het leek een zoveelste snelle cashgrab ten koste van PC gamers. Een (terechte) shitstorm bleek onvermijdelijk. Het zorgde ervoor dat men het probeerde te herstellen. Maar moblie versies van games zijn verschrikkelijk. Zelfs als ze niet, ook nog eens, gebaseerd zijn op een andere port.

Ik weet nog goed toen ik dit spel voor het eerst speelde. Het begon allemaal tijdens de eindejaarsvakantie van 2012. Deh man pokkekoud en de verwarming stond op maximum. Ik dat een potje advocaat (jeweetwel, zwaar-alcoholische pudding) die ik gemaakt had met bombpa waardoor ik het al sneller warm kreeg vanbinnen. Ik zat gewikkeld in een donsdeken, me de SNES versie van Chrono Trigger voor me, en een Wii Classic Controller in de hand. Ik had alle tijd. En ik had zin in een oldschool RPG.

Ik dacht dat alle lof overdreven was. Ik dacht dat het om zware overdrijving als gevolg van nostalgie ging. Soms. Soms is het mooi om verkeerd te zijn.
Chrono Trigger is geen klassieker omwille van splechts de mooie sprite art. Een kunst die men tegen dan had geperfectioneerd. Het is ook niet al te uitdagend of lang. Nee. Het is hoe alles samenkomt op een uiterst charmante manier. Alsook het kinderlijk soort gevoel voor avontuur dat het in je losmaakt, dat dit spel zo uniek maakt.

Het is erg spijtig dat het spel niet de behandeling heeft gekregen die het verdiende. Misshien kunnen ze het rechtzetten door Star Ocean eindelijk een westerse release te geven, en het juist te doen? Koop zeker het spel, maar misschien ben je beter af met de SNES versie te spelen.