Company of Heroes

If you can't gas 'em, burn 'em

Het onderscheid tussen strategie en tactiek is vrij simpel. Het algemene plan is de strategie, en de beslissingen die ter plaatse genomen worden om de strategie uit te voeren is tactiek. Veel strategiegames staan toe grote aantallen tegen elkaar te gooien op een open veld, maar tactiek gaat vaak verloren in de eenvoudige botsingen van grootmachten.

Er zijn daar enkele redenen voor. Allereerst is er het gebrek aan moraal-systemen. Een ander is dat alle strategiespellen neerkomen op weinig meer dan een ingewikkeld potje blad-steen-schaar.

Positionering, dekking en ‘suppressive/covering-fire’ doen veel om je troepen effectiever te maken. Het goed gebruiken van alles wat je hebt is ook veel belangrijker. Je troepen zijn waardevoller dan ooit sinds net als bij Warhammer 40K (het spel komt duidelijk van dezelfde ontwikkelaars) je resources komen van verschillende ‘capturepoints’ waar je brandstof en munitie voor je troepen krijgt.

Dit zorgt voor twee zaken. Ten eerste dat je niet afgeleid bent met de kleine dingen in je thuisbasis, en ten tweede dat de actie al snel begint. Op enkele minuten zijn er al strijdlijnen getrokken, waar zwaar en slim over moet worden gevochten.

Er zijn echter veel maps waarbij het snel op Wereldoorlog I begint te lijken, eerder dan Wereldoorlog II. Niet door echt in te graven, maar door controle te houden over een beperkt aantal bruggen. Dat bruggen van enorm strategisch belang zijn is dus erg goed vertegenwoordigd in dit spel. Het zou soms nagenoeg onmogelijk zijn de andere kant in te nemen, als er geen ‘special abilities’ waren.

Welke ‘special abilities’ je krijgt, hangt af van welke ‘commander’ je kiest. Elk van de speelbare facties (Amerikanen en Britten voor de geallieerden en twee keer de Duitsers aan de ander kant) geeft drie keuzes voor hoe je dingen wil aanpakken. Elk bied unieke eenheden en de voorheen vermelde abilities. Dit maakt het mogelijk om bijvoorbeeld luchtondersteuning te krijgen door bombardementen in te roepen, of paratroepen uit de lucht de laten neerkomen. In het geval dat de strijdlijnen niet te zeer willen bewegen, kunnen deze zorgen dat we meteen terug in WW II komen.

De eerste Company of Heroes is veel populairder dan de opvolger voor verscheidene redenen. Iets dat wel een probleem is met de serie in het algemeen is dat veel van de online spelers heel erg ‘toxic’ zijn. Voor het meeste online plezier kun je best spelers zoeken buiten automatische matchmaking. Als je echt weg bent met de eerste game kun je de tweede proberen (veel actievere online component, en heel erg veel DLC) of populaire mods gebruiken voor de eerste. De voornaamste waarvan ‘Blitzkrieg Mod’, ‘Easter Front’ (dan heb je ook Russen) en tenslotte ‘Europe at War’. Je kan best wel ‘Tales of Valor’ erbij kopen als je toegang wil hebben tot ze allemaal. Iets dat helaas wat meer kost. De legacy-versie is ook hetzelfde, maar online matchmaking werkt daar niet meer.