Dragon Age: Origins

De dingen die er toe doen

Dat ik uiteindelijk over een Bioware spel zou beginnen was een vanzelfsprekendheid. Wat volgens velen je reinste ketterij zou zijn is dat ik er slechts één zou kiezen uit hun uiterst indrukwekkend (tot op een bepaald moment) portfolio. Geen nood. Er is een ander deel van het boek toegewijd aan CRPGs en WRPGs waar je meer vindt over de hun andere titels. Je kan de hooivorken terugleggen. Maar lijdt geen twijfel. 'Dragon Age: Origins' is volgens mij hun beste spel omdat het alles dat belangrijk is voor het genre juist doet, en praktisch niets fout. De wereld, het verhaal, de personages en de gameplay waren niet gewoon 'goed genoeg'. Ze hadden allemaal focus. En met focus bedoel ik de 'bewust ontworpen en het komt allemaal mooi samen' soort focus. Niet de 'je kan niet wegkijken van wat ze willen dat je ziet, zelfs als je probeert' soort focus. De middelen die men had, werden gespendeerd waar het echt telde. De ontwikkelaars probeerden niet gewelddadig met het verleden te breken, maar het wel te verbeteren en moderniseren op een geheel praktische manier.

Net zoals 'Mass Effect' creatieve vrijheid gaf in een science-fiction setting buiten Star Wars, was er hier een nieuwe Tolkien-achtige 'high fantasy' wereld met al de nadrukken en verschillen die ze zelf wouden. Het is een gekende, maar gegronde wereld. Dat in tegenstelling tot 'Mass Effect' niet vol plotholes zit. Er is een wereld buiten het land van Ferelden. Iets dat je zowel merkt aan de herinneringen die leven in het volk uit een niet lang verleden oorlog. Alsook via de buitenlanders die je hier en daar tegenkomt op je pad. Het land en de volkeren van deze wereld, hebben allen hun eigenheid. Niet alleen in wat hun ras of cultuur uniek maakt, of jawel, maakte. Ze hebben hun tekortkomingen en onderlinge problemen, waarvan ze maar al te goed begrijpen hoe oppervlakkig ze lijken als je ze nu eenmaal aan de kant moet zetten uit noodzaak. Het is fantasie. Maar het is realistisch. Het is relateerbaar.

Een wereld kan enkel leven, als de personages dat doen. Je kan slechts een deel uit maken van die wereld, als je jezelf mag zijn of mag spelen wie je wil zijn. Waarom sommige mensen gebrek aan stemwerk van de protagonist als een probleem zien, kan ik met mijn verstand niet begrijpen. IK was Duran de dwerg. IK was Duran de krijger. En ook jij kan ook echt zijn wie je wil, en de de keuzes maken die belangrijk zijn naar het ultieme doel toe. Het Bioware dat ooit was, werd geprezen voor de personages en dialoog. Speel Origins, en je begrijpt al snel waarom. Aan goed geschreven conversatie, zowel banaal als van belang, is er geen tekort.

Maar wat dan met de combat? Wat dan met de gameplay? Hoe is het als rollenspel in de technische zin? Je leest dit boek waarschijnlijk niet uit interesse voor boeken! Wel.. Het is uitstekend. Het neemt wat goed was niet alleen uit 'Baldur's Gate', maar ook uit 'Neverwinter Nights'. Zoals een goed rollenspel betaamd kan je de personages uitbouwen zoals je zelf wil, zonder dat ze geheel nutteloos zijn zolang je er geen absoluut zootje van maakt. De vaardigheden van jou eigen personage zijn geen beperking, want je bouwt ook die van de anderen uit. Hoe je dit doet, en wie je meeneemt om in te spelen op hun sterktes, vervullen het aspect van strategie. Zowel verkenning en vechten kan in het typische derde persoon perspectief, of de klassieke birdeye-view. Met een zeer vlotte overgang tussen de twee. Volgens mij gewoon letterlijk cameraverplaatsing zelfs. Zo goed is het gedaan. En je kan op eender welk moment pauzeren en tussen de personages wisselen. Je hebt perfecte controle over hoe je een situatie aanpakt. Dit alles helpt om je tegenstanders te beletten om in te spelen op de zwaktes van je personages door gebruik van tactiek.

De enige klacht, al zag ik persoonlijk op 'normal' moeilijkheid geen probleem, is dat er soms 'difficulty-spikes' zijn. De enige momenten die ik moeilijk vond waren niet onbehoorlijk. In het eerste geval was ik zelf aan het aandringen op een gevecht, wanneer dat duidelijk niet de verstandigste optie zou zijn voor iemand die geen 'save/load-feature' heeft in zijn leven. Dus besloot ik gewoon om terug te komen met iemand die meer vechtersbaas is, nadat mijn 'rogue' al haar werk heeft gedaan. Het ander moeilijk moment was een geheel optioneel gevecht dat ik na twee pogingen besloot om later te doen. Niet omdat het mij niet uiteindelijk zou lukken. Maar omdat sterker terugkomen een verstandigere beslissing was voor mijn tijd. Ik ontken niet dat het spel dit probleem zou kunnen hebben. Maar het ene probleem dat sommige zien, is in mijn eigen ervaring onbestaand. Nee, het enige probleem dat Dragon Age: Origins heeft, zijn de sequels. Het is een groot verlies dat dit spel niet de basis heeft gevormd voor zoveel meer.