Dishonored

Magical Victorian Batman is best Batman

Twee heel verschillende reeksen komen ter gedachte bij Dishonored. Thief (de klassieke spellen) en Bioshock. En dit is blijkbaar geen toeval. Het eerste is een reeks van enkele van de beste Stealth spellen ooit gemaakt. En het heeft gelijkenissen met laatste in menus, skills, combat, verborgen items.. noem maar op.

Het is een spel met erg veel herspeelbaarheid. Dunwall,een mottige plek doordat het een mix is van de ergste delen van London en de industriële revolutie, verbergt allerhande upgrades en collectables. Al ontdek je vrij snel dat echt iedereen hier vijanden heeft. Niemand heeft gezegd dat je de higher ups alleen moest opruimen! Maar het is natuurlijk geheel optioneel.

Dishonored geeft de speler vrijheid op een manier dat weinig andere spellen ooit deden. Je kan rondsluipen zonder ook maar iemand te doden. Je kan gewoon met de voordeur binnenvallen en je weg doorheen het level slachten. Rondsluipen zorgt voor minder weerstand, maar vereist observatie en planning. De bewakers zullen je steeds harder tegemoet komen. En ze kunnen nog aardig vechten ook! Mijn eerste playthrough was ergens in het midden: sluipen, en wanneer je een fout maakt, de vergissing van de bewakers om je te zien, oplossen.

Binnen elke speelstijl zijn er nog altijd tal van routes en methodes mogelijk, dankzij het briljante level design en de diverse krachten die je bezit. En afhankelijk van je moreel kompas en hoe goed je er naar handelt, zijn er drie verschillende eindes die toonde dat je beslissingen echt een verschil maken. Deze komen niet gewoon uit het niets. De ratten zijn de minst subtiele hint, dat zaken aan het veranderen zijn doorheen het verhaal.