Dust: An Elysian Tail

1 2D PLATFORMER MET 0 PIXELART

Het is moeilijk om te zeggen wat er zo briljant is aan dit spel. Het doet niets dat andere spellen niet doen. Behalve je dan in een wereld vol antropomorfe dieren (vanaf hier ‘furry’ voor eenvoud, mv: furries) laten spelen. Dust is wat ook wel eens een metroidvania game wordt genoemd. Dit is een term die door gamers wordt gebruikt voor spellen met een redelijk aantal redelijk specifieke eigenschappen.

Metroidvania games zijn een soort subgenre van 2D platformers. Ze hebben geen ‘overworld’ of opeenvolgende levels met altijd hetzelfde begin en eindpunt. Het lijkt op een grote wereld waarbij de gebieden rechtstreeks met elkaar zijn verbonden. De weg naar nieuwe gebieden is vaak geblokkeerd door obstakels die je nog niet kan overkomen. Meestal omdat het duidelijk (hoop ik voor je) is dat je een bepaalde powerup of upgrade nodig hebt. Andere keren heb je een sleutel of ander soort object nodig. En soms moet er gewoon nog iets gebeuren eerdat je verder mag..

Ergens leek er een ongeschreven wet te zijn dat alle 2D platforms retro moeten zijn. Alsof het genre enkel verder kan leven op een basis van nostalgie. Dust besloot om conventie te defenestreren en bewezen dat dit niet het geval moet zijn. En als je een spel nagenoeg in je eentje gaat maken, zoals de ontwikkelaar van dit spel. Dan kun je net zo goed wat gek doen. Het spel was zo veel beter dan ik had verwacht. En ik was overtuigd dat er een serieus team achter had gezeten.

Je speelt als furry Jason Bourne (voor eenvoud noemen we hem vanaf nu Dust, want dat klinkt redelijk cool). Dust is een beetje de cliché protagonist, waar je aanvankelijk misschien niet teveel om geeft. Het spel begint wanneer hij in het midden van een bos ontwaakt, zonder zijn herinneringen. En net omdat hij furry XIII is, wordt al snel duidelijk dat hij de strijdvaardigheden heeft van een elite (en aan de kleren te zien Aziatische) huurmoordenaar.

Meteen ontmoet hij een intelligent zwaard, en de kleine bewaker ervan die probeerde het/hem letterlijk te vangen en terug te brengen. Ja, dat is wat er gebeurd. Het is dus allemaal wat hectisch en toevallig.

Maar naarmate ik vorderde in het spel begon ik om de personages te geven! Ondanks dat ik aanvankelijk ontzettend sceptisch was toen ik het opstartte. Het spel leek niet zo interessant of goedgemaakt. Niets is minder waar. Dit spel is oerdegelijk, en je tijd meer dan waard.