The Elder Scrolls Online

Slechts een pagina per game is echt zwaar. Er valt zoveel te zeggen over ESO want het verschilt veel van het standaard MMO template. Maar het doet de twee dingen die het goed moet doen, verkenning en combat, heel erg goed. Alle MMO’s, of zelfs games komen neer op, “doe X op plaats Y en breng een bepaald aantal Z”. Maar hier zijn alle quests goed geschreven en heeft alle dialoog voice acting. Het lijkt hierdoor een stuk minder op MMO busywork. Dit is geen tweede job.

De wereld is groot en open. De quests zorgen dat je er al zo veel van ziet. En de skyshards die overal verborgen zijn moedigen verder aan tot verkenning. Iets dat je maar al te graag doet, want voor elke drie die je vindt krijg je een extra skillpoint. Het spel speelt beter in de eerste persoon dan eender welke andere MMO. Zelfs als een melee vechter. Terwijl dit niet optimaal is bij veel gevechten (minder ‘situational awareness’), weet het je echt de wereld in te slepen.

Dit was ook de reden waarom ik voor mijn tweede character er echt naar uitkeek om met de boog te spelen. Helaas is dit ietwat teleurstellend. Het komt helaas ook in de eerste persoon slechts neer op ‘point and click’ syteem met erg beperkt bereik. Een begrijpelijke beslissing omwille van latency, en om het eerlijk te houden.

Het skillsystem is erg goed, en geeft veel vrijheid in hoe je je character ontwikkeld. En het levelen van je abilities, door ze te gebruiken, voelt gewoon juist en helpt met ze echt te begrijpen. Je kiest niet alleen je ras en klasse. De eerste waarvan beslist in welke factie je hoort, en dus je startgebied. Maar je kan ook zelf beslissen welke wapens en ‘armor’ je in wil specialiseren. Er is ook voordeel in te leren werken met verschillende type wapens eens je tevreden bent met je ‘main setup’. Het staat toe om je echt aan te passen aan de situatie, en geeft wat meer variatie in gameplay.

Waar de meningen over ESO verdeeld zijn, is het PvP gedeelte en groep ervaring. ESO is niet de meest sociale MMO. Verwacht niet te veel ontmoetingen of zinvolle interactie met mensen die je tegenkomt. Het is echter wel een van de beste MMOs om als loner te spelen, en dat is misschien ook de reden waarom dit het geval is. Als je echter iets zoekt om samen te doen met IRL vrienden, bv: in de lange zomervakantie, of in de winter na het werk, dan kun je zeker slechter doen dan ESO. Het is een van de beste opties om samen op avontuur te gaan sinds de implementatie van ‘One Tamriel’.

Je kan wel best zorgen dat je al een paard hebt. Het grootste (opzettelijke) probleem sinds de release van het spel, is hoe moeilijk het is om een mount te krijgen als je niet bereid bent ervoor te betalen. Het is dan misschien ook geen slecht idee om voor een ESO+ membership te betalen, sinds het spel nu toch geen maandelijke subscriptiekost meer heeft. Zeker als je het spel toch al goedkoop weet te bemachtigen.

Sinds het enkel competief is op max level is het niet een ‘Pay to Win’ game. Wat neerkomt op een spel waarin de mensen die bereid zijn te betalen VIPs zijn t.o.v het boerevolk (gemiddelde speler) dat dit niet wil of verkeerd vindt. Al heb ik wel degelijk bedenkingen over DLC (nee, ik bedoel niet uitbreidingen, maar echt DLC) in een MMO. Verder is er de “crafting bag”, waar je niet meer zonder mee kan eens je het gewoon bent (sluwe devs). En belangrijker nog, je krijgt genoeg van de ‘Crown’ currency (de hatelijke “tweede currency” die je in online games vindt) als je gewoon voor 3 maanden gaat, om een degelijke mount te kopen. Je kan de mount dus ook gewoon houden eens die tijd erop zit.

Als je zo nu en dan maar eens speelt is dit zeker niet nodig. Sterker noch, het lijkt zelfs niet de moeite waard. Maar speel je echt een MMO slechts ‘zo nu en dan’? Nee, een MMO leef je. Tamriel verkennen, je avonturen erin,.. die dingen duren wel even.