Hand of Fate

Life is like a game of cards. The hand that is dealt you represents determinism; the way you play it is free will. – Jawaharlal Nehru

Weet je wat ik een vervelende uitdrukking vind als ik uitleg over iets vraag? Als men antwoordt met dat het 'een ervaring' is. Wat heb je daar aan? Als een politieker spreekt van 'een uitdaging' dan weet je dat het wil zeggen dat het prulwerk of uitstel wordt. Als een 'zakenman' zegt dat iets 'de toekomst' is, dan weet je dat het niets met duurzaamheid te maken heeft maar met iets dat nog uitgebuit, leeggezogen, vernield en dan verworpen moet worden tot ze zich op het volgende storten. Maar wat is 'een ervaring'? Laat mij mijn ervaring met 'het spel' delen.

Ik zit in een afgelegen ruimte aan tafel met een mysterieus figuur. Hij heeft me uitgenodig om zijn spel te spelen. Hij is duidelijk trots op wat hij heeft geschapen. Het is ook duidelijk dat hij erg toegewijd was aan het maken ervan. Ik herinner mij niet dat ik hem heb gezocht. Misschien was hij het die dit begon, misschien ik. Hoe dan ook zijn we hier beland. Wat hoopt hij te bereiken door mij te confronteren? Te langer ik speel te meer ik twijfel dat het slechts de hoop is op slechts een fijne avond of een waardige tegenstander.

Het maakt niet meer uit. De rest van de wereld valt al snel weg eens we beginnen. Ongeacht hoe ik in deze situatie was beland, ik voelde een sterk verlangen om hem tegemoet te komen. Een verlangen om zijn obstakels keer op keer te overkomen. Om steeds hoger te gaan. De kaarten worden weer voor mij uitgelegd. Elke kaart een nieuwe mogelijkheid, en een nieuw verhaal. Ik kan niet zeker weten wat komt, of dat de kaart die ik trek de juiste gaat zijn. Maar ongeacht de uitkomst voel ik een vreemd vertrouwen in mijn tegenstander. Ik weet niet eens hoe hij er achter zijn gewaad uitziet. Het enige waar ik zeker van ben, is dat valsspelen niet iets is dat ooit in hem is opgekomen.

Te langer het spel duurt en te meer rondes ik met hem speel, te machtiger ook ik wordt. Al probeert hij mij op een afstand te houden. Mijn zeggenschap over het spel, de kaarten die ons lot bepalen, neemt toe. Ik zie het eindpunt niet, en weet niet wat de volgende stap, de volgende kaart brengt. Ik kan enkel de richting sturen. Maar dat is genoeg. Hij kan me niet stoppen. Dit is niet mijn eerste spel, en ik zal maken dat het niet mijn laatste is.