The Secret of Monkey Island: Special Edition

Een spel dat totaal niet over themaparken of pretparken gaat, waar Disney toevallig op zit.

De hoogdagen van adventure games lijken (met uitzondering van Deponia) al lang voorbij. Alsof het een genre is dat gedefinieerd was door de beperkingen van de tijd, eerder dan een eigen waarde. Als je niet racet, vecht of sport (maar niet heus), wat ben je dan eigenlijk nog bezig?

Monkey Island kwam uit tijdens de hoogdagen van Lucas Arts voordat ze hun innovatie inruilde voor een exclusieve Star Wars game sweatshop met bitter weinig uitzonderingen. Het is verbazend hoeveel van de spellen op deze lijst van Lucas Arts zijn, al kan ik persoonlijk niet een Star Wars game aanduiden die goed gaat blijven (al zweren veel bij KOTOR).. Wacht eens even. Deze alinea komt me bekend voor. Misschien dat ik moet stoppen met Star Wars fans (of erger nog, Disney) op de kast te jagen..

Met de computers van de eind jaren 80' en vroege jaren 90' was het mogelijk om voldoende beeld en geluid te produceren om verhalen te beginnen vertellen die niet langer puur uit tekst bestonden. 2D games zagen er nog een stuk beter uit dan de lelijke pogingen tot een vals of ijzerdraadfiguur-achtig 3D. De SCUMM engine (Script Creation Utility for Maniac Mansion) werd gebruikt om makkelijker point n’ click games te creëren.

Ron Gilbert en Tim Schafer zijn nog altijd grote namen in de industrie. Al heeft letterlijke geen ene console peasant ooit van hun gehoord. Zij waren de grote namen binnen Lucas Arts. En dit is zeker het spel waar hun succes echt mee is begonnen. In tegenstelling tot de Sierra adventure games zijn de puzzels een stuk logischer. Al kunnen ze soms nog altijd wat willekeurig of verwarrend lijken. Het is echter ook wel de bedoeling dat je nadenkt met puzzels, dus raad ik aan om niet te veel misbruik te maken van de hint functie of een walkthrough.

Monkey Island gaat over de wannabe piraat Guybrush Threepwood. Genoemd naar een tool in het grafische programma waarmee hijzelf werd getekend. En om een piraat te worden moet hij net als eender welke nieuweling al het (onnozel) werk doen om zich te bewijzen, terwijl de rest op hun gemakje tijd aan het doden is. Piraten en de marine hebben blijkbaar meer met elkaar gemeen dan live action Dinsey films mij deden geloven.

De game staat toe om te switchen, naar de “classic” versie, en terug, met slechts de druk van een toets. De close up voor gezichten is meer cartoony dan het oorspronkelijk zelfs was. Het spel is blijkbaar (maar niet echt) zo oud dat het erg moeilijk is om de originele (allereerste) art ervoor terug te vinden zelfs. Overall een zeer deftige remaster dus.

Het meest memorabele van het spel is het “zwaardvechten” en de muziek. De theme song blijft gewoon in je hoofd hangen, en zal er nooit meer helemaal uitgaan. Eens je het gehoord hebt zal je helaas gedoemd zijn om het zo nu en dan te fluiten. Serieus, zo catchy is het.