TES III: Morrowind

Zo goed, dat OpenMW nog steeds in ontwikkeling is!

Er zijn zo nu en dan spellen waarvan velen bij hoog en laag zweren dat ze geweldig zijn, maar die tegenvallen als je ze uit probeert. Een van die spellen is DragonQuest VII, een ander voorbeeld is Morrowind. In het geval van beide spellen had ik drie pogingen nodig om met het spel vertrokken te raken. Eens je je verwachtingen loslaat, zie je het positieve in oude zaken. Morrowind verwacht dat je leest. Het is enorm verfrissend en fijn om via omschrijving te horen waar je moet gaan om iets te doen. Je moet rondlopen, rondkijken en rondvragen. Gewoon een kompas volgen in een rechte lijn dwars door alle terrein heen, ter land, ter zee en soms in de lucht, is niet het beste plan. Sommige (belangrijke) zaken zijn dan ook wel verouderd en niet al te best. De combat in dit spel werkt bijvoorbeeld nog met de oude ‘onzichtbare dobbelstenen’ die meer gekend waren uit CRPGs. Dit is een beslissing die waarschijnlijk gewoon conventie volgde, en hierdoor is vechten eigenlijk niet al te geweldig.

Bovendien leek het alsof dit zich afspeelde in een geheel andere wereld in plaats van een eiland aan het continent Tamriel waar deze serie zich afspeelt. Al kun je het net zo goed zien als de hele wereld want het is blijkbaar vele keren makkelijker om andere werelden en dimensies te bezoeken dan een schip te nemen naar de andere kant. Naar het schijnt zit daar onder meer apen en slangen-volk. Niet zo gek als we katten hebben. Hopelijk worden er niet zo gediscrimineerd als in Tamriel zowat elke Kajit die je hier tegenkomt is een slaaf. En het is je lot als de legendarische Nevarine om deze woonplaats van de dark elves, die je bij hun oorspronkelijke naam Dunmer hoort te noemen, te redden. Ondanks dat ze vuile supremacisten zijn.

Dus de wereld is vreemd, blijkbaar bewoont door dinosaurussen, aliens en hun kruisingen. De combat is wennen. Maar al de rest is geweldig niet? Wel.. Ja? De muziek blijft aangenaam om naar te luisteren, en er is een zekere diepgang in hun maatschappij. Het is zeker goed geschreven. Een van de dingen die eerst vervelend lijkt, maar waar ik nu volledig een fan van ben, is hoe het dialoog systeem werkt. Je kunt op onderwerpen uit een lijst klikken waarover dan meer wordt verteld. Zo nu en dan heb je de mogelijkheid om kernwoorden die aangeduid zijn als blauwe links aan te klikken, als je wil doorvragen. Meestal gaat het om locaties of personen. Het lijkt eerst een beetje ouderwets en verwarrend. Maar dit is veel beter als wat we recent in spellen zien, waar je vier oververeenvoudigde keuzes krijgt, en waar de keuzes weinig tot niet uitmaken. In dit spel is het op dat laatste vlak niet beter, maar het heeft wel dat potentieel. Dit systeem is natuurlijk niet echt geschikt voor consoles, en ik zou willen zeggen dat dit geen bal uit maakt. Helaas moet alles blijkbaar hetzelfde zijn op elk platform en liefst gelijktijdig op elk platform uitkomen. Hoe onzinnig dit ook is.

Dit is het eerste spel waarin je praktisch als een demigod kunt rondvliegen zonder te cheaten. En het gaat hier ook een stuk makkelijker, via een exploit met een voorwerp dat je in het begin krijgt ‘De boots of Blinding Speed’. Verhoog je “Resist Magicka” gewoon zo hoog mogelijk. Er zijn tal van manieren om het te doen. Je moet er gewoon op letten dat je niet als ‘beastfolk’ speelt, wat de categorie is waarin de Kajit en Argonians (reptiel-achtige) onder vallen. De laatste wordt ook als compleet minderwaardig gezien door de hyper-conservatieve eikels die het volk van dit gebied zijn. De reden hiervoor is dat die 'speed boods' je dan gewoon niet gaan passen. Train je acrobatics en stamina wat, door voortdurend wild rond te springen, en je gaat al snel van bergtop naar bergtop springen. Letterlijk.

Ik hoop dat we terug stokwapens krijgen in TES VI. Hellebaarden en zwaardstaven (zowel svärdstav als naginata) zijn metal AF.