Mount & Blade: Warband

BANNERLORD, WAAR BLIJF JE!?!

Als de Total War spellen een te afstandelijke aanpak is voor oorlog. En je als een ware leider je troepen wenst aan te voeren als een historisch letterlijke bende Mongolen. Maar dan (afhankelijk van de factie die je kiest) met mogelijk minder paarden en bogen, en meer zwaarden en strijdbijlen. Dan is dit het spel voor jou!

Het spel speelt zich af op Calradia, een continent dat gelijkt op middeleeuws Europa en delen van Azië. Niet de late middeleeuwen, niet de vroege middeleeuwen. Maar eerder de.. middel-middeleeuwen? Denk ik? Whatever.. Elk van de zes facties is gebaseerd op delen van het Euraziatische continent. Verwacht echter niet al te veel grote verschillen. Behalve dan de kleur waarmee hun de namen van vestigingen en adel geschreven zijn. Ze hebben allemaal hun verschillen in adel, architectuur, landschap en achtergrond, maar heel erg veel detail is er niet.

Het Mongool-achtige Khergit Khanaat dat begeeft zich op de open steppe, en heeft veel wilde en gedomesticeerde paarden. Het is dus geen verassing dat ze meer ruiters hebben dan anderen. Er is ook het Sarranid Sultanaat. En de “3 kingdoms”, die niets met Chinese geschiedenis te maken hebben, maar evenzeer genoeg op elkaar lijken. Deze zijnde Swadia, Vaegirs en Rhodoks. En uiteindelijk heb je de Nords, van koning Ragnar. Sinds dit in principe Noormannen zijn, hebben ze practisch niets van ruiters, maar wel uitstekende infanterie. Wat hen al te nuttiger maakt in het belagen van kastelen, zoals traditie vereist.

Zoals veel sandbox spellen lijkt het niet super gedetailleerd of grafisch indrukwekkend. En voelt een eerder leeg. Dit heeft het spel niet veel kwaad gedaan, omdat het focust op wat belangrijk is. De core gameplay en het gevoel van absolute vrijheid. Mount & Blade is succesvol omdat het functie over vorm verkiest. Het gebrek aan een duidelijke end-game, zelfs nadat je alles hebt veroverd is een beetje spijtig.